ความเป็นมาในพระพุทธศาสนา
พระพุทธศาสนาได้อุบัติขึ้น ณ ดินแดนที่เรียกว่า ชมพูทวีป ซึ่งในปัจจุบันร่องรอยของอาณาบริเวณที่เรียกว่า ชมพูทวีป พบว่ามีบริเวณทางตอนเหนืออยู่ในประเทศเนปาล และบริเวณทางตอนใต้อยู่ในประเทศอินเดีย ดินแดนชมพูทวีปในสมัยนั้นมีการแบ่งการปกครองออกเป็น
แคว้นใหญ่ ๆ 21 แคว้น และในบรรดาแคว้นทั้งหมดนั้น แคว้นมคธนับเป็นแคว้นสำคัญที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนา เพราะเป็นแคว้นที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ธรรม หลังจากนั้นพระพุทธศาสนาก็ได้เผยแผ่อยู่ในดินแดนแห่งน
ี้จนกระทั่งถึงประมาณพุทธศตวรรษที่ 3 ในสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช พระองค์ทรงเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ทรงทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้เจริญ รุ่งเรืองมาเป็นลำดับ โปรดให้มีการสังคายนาพระไตรปิฎกในรัชสมัยของพระองค์ รวมทั้งยังจัดส่งพระสงฆ์ซึ่งเป็นพระสมณฑูตออกจาริกเผย
แผ่พระพุทธศาสนาไปยังดินแดนต่างที่อยู่ใกล้เคียง รวมทั้งดินแดนสุวรรณภูมิที่เป็นประเทศไทยใน
ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่สอนให้รู้จักการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อันเป็นการช่วยผดุงสังคมไม่ให้เสื่อมโทรม และก่อให้เกิดความเจริญงอกงามแก่สังคมส่วนรวม ประเทศชาติ และมีคุณอย่างอเนกอนันต์ต่อโลก ดังนั้นจึงพอสรุปความสำคัญของพระพุทธศาสนาออกเป็น
หลักใหญ่ ๆ ได้ 2 ประการ ดังนี้
1. ความสำคัญของพระพุทธศาสนาใน
ฐานะที่ผดุงสังคม
2. ความสำคัญของพระพุทธศาสนาใน
ฐานะที่เป็นศาสตร์แห่งการศึกษา ความ
สำคัญของพระพุทธศาสนาในฐานะ
ที่ผดุงสังคม
ความสำคัญในระดับบุคคล พระพุทธศาสนามีหลักธรรมคำสั่งสอนที่เกี่ยวกับความประพฤติ
ความสำคัญในระดับสังคม ซึ่งกันและกัน จัดเป็นเครื่องจรรโลงสังคมอย่างหลักคำสอนทางพรพุทธศาสนาเกี่ยวกับการ
ทำความดี ละเว้นความชั่ว ความเมตตากรุณา ความซื่อสัตย์ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือหนึ่ง ก่อให้เกิดความรัก ความสามัคคีต่อกัน สร้างความเป็นปึกแผ่นให้แก่สังคมได้อย่างดี
ความสำคัญในระดับโลก ศาสนามีส่วนสำคัญในการจรรโลงโลกไว้ไม่ให้เจริญในด้านวัตถุเพียงอย่าง
เดียวหากโลกมีความเจริญแต่ด้านวัตถุเพียงอย่างเดียวมนุษยชาติจะไม่ได้พบ
กับความสงบสุขกันเลย เหมือดังที่บางประเทศกำลังประสบอยู่ในขณะนี้ เหตุเพราะมี ความเจริญแต่ทางวัตถุ ขาดสิ่งควบคุมอำนาจของวัตถุ คือความเจริญทางด้านจิตใจ
1.ข้อใดกล่าวไม่ถูกต้อง *
- พระพุทธศาสนาได้อุบัติขึ้น ณ ดินแดนชมพูทวีป
- ชมพูทวีปคือดินแดนที่เป็นประเทศเนปาลและอินเดียในปัจจุบัน
- แคว้นคันธาระเป็นแคว้นที่พระพุทะเจ้าทรงตรัสรู้
- รัชสมัยของพระเจ้าอโศกอยู่ในช่วงพุทะศตวรรษที่ 3
2.ข้อใดมิใช่ความสำคัญของพระพุทธศาสนา *
- ช่วยผดุงฐานะของบุคคลในสังคม
- เป็นสมบัติอันล้ำค่าของพุทธศาสนิกชน
- เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวพุทธ
- เป็นศาสตร์แห่งการศึกษา
3. ข้อใดไม่เกี่ยวข้องกับจริยธรรมในระดับโลกุตรธรรม *
- กติกา
- โสดาบัน
- อนาคามี
- อรหันต์
4. ข้อใดเป็นระดับของจริยธรรมในระดับโลกียธรรม *
- โสดาบัน
- อนาคามี
- สกิทาคามี
- กติกา
5.ระดับของจริยธรรมในทางพุทธศาสนาแบ่งออกเป็นกี่ระดับ *
- 2 ระดับ
- 3 ระดับ
- 4 ระดับ
- 5 ระดับ
6.ข้อใดเป็นความหมายของโลกุตรธรรม *
- ธรรมอันเป็นวิสัยของโลก
- ธรรมดันเป็นธรรมดาโลก
- ธรรมที่พ้นวิสัยของโลก
- ธรรมของปุถุชนทั่วไป
7.ข้อใดกล่าวได้สอดคล้องกับคำกล่าวที่ว่าศาสนาพุทธมีส่วนสำคัญในการ
จรรโลงโลก *
-
การที่โลกเจริญแต่ทางวัตถุเพียงอย่างเดียวจะทำให้ขาดสิ่งควบคุมอำนาจ
ของวัตถุ - หากโลกมีความเจริญทางวัตถุย่างเดียว มนุษยชาติจะได้รับความเดือดร้อน
- พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาที่พัฒนาบุคคลทั้งทางกายและจิตใจไปพร้อม ๆ กัน
- ข้อ ก และ ข ถูก
8.ข้อใดไม่ใช่ธรรมอันเป็นคุณเครื่องให้สำเร็จความประสงค์ *
- หิริ โอตตัปปะ
- ฉันทะ วิริยะ
- วิริยะ จิตตะ
- จิตตะ วิมังสา
9. ข้อใดไม่ใช่ฆราวาสธรรม *
- ขันติ โสรัจจะ
- สัจจะ ทมะ
- ทมะ ขันติ
- ขันติ จาคะ
10. ข้อใดจัดเป็นหลักธรรมประจำใจที่ผู้นำควรประพฤติ *
- ฆราวาสธรรม
- คารวะธรรม
- พรหมวิหารธรรม
- อิทธิบาทธรรม